Ο κυρ-Δίκανος ο γαιοκτήμονας κατασκευάζει ένα σκιάχτρο και του δίνει εντατικά μαθήματα αγριάδας. Το σκιάχτρο όμως αισθάνεται μοναξιά και πιάνει φιλίες με τα πουλιά της περιοχής. Τους δίνει πληροφορίες για το πού στήνει ξώβεργες το αφεντικό του και τα αφήνει να τσιμπολογάνε ανενόχλητα τα λαχανικά του κήπου. Εκείνα με τη σειρά τους, το ονομάζουν Αχυρούλη, και του υπόσχονται ότι θα το μάθουν να πετάει.
Όταν κάποια στιγμή ο κυρ-Δίκανος υποπτεύεται ότι κάτι δεν πάει καλά, μεταμφιέζεται σε σκιάχτρο και ξεσκεπάζει την αλήθεια. Ακολουθεί η σύλληψη, η δίκη και η καταδίκη του σκιάχτρου. Ο αρχιδικαστής αποφασίζει ότι ο Αχυρούλης πρέπει να μείνει στη φυλακή ώσπου να φτιάξει χίλια εκατό κλουβιά. Τα φτιάχνει, αλλά όταν καταλαβαίνει ότι θα χρησιμοποιηθούν για φυλακές των φίλων του τα καταστρέφει. Έξω φρενών ο αρχιδικαστής τον καταδικάζει σε κάψιμο. Το τελευταίο βράδυ στο κελί της φυλακής ο Αχυρούλης βλέπει ένα όνειρο. Ο Τιτιβούε, ο παλιός του φίλος, τού εξηγεί για ποιο λόγο θα πραγματοποιηθεί τώρα το όνειρό του και θα μπορέσει επιτέλους να πετάξει.
Όταν κάποια στιγμή ο κυρ-Δίκανος υποπτεύεται ότι κάτι δεν πάει καλά, μεταμφιέζεται σε σκιάχτρο και ξεσκεπάζει την αλήθεια. Ακολουθεί η σύλληψη, η δίκη και η καταδίκη του σκιάχτρου. Ο αρχιδικαστής αποφασίζει ότι ο Αχυρούλης πρέπει να μείνει στη φυλακή ώσπου να φτιάξει χίλια εκατό κλουβιά. Τα φτιάχνει, αλλά όταν καταλαβαίνει ότι θα χρησιμοποιηθούν για φυλακές των φίλων του τα καταστρέφει. Έξω φρενών ο αρχιδικαστής τον καταδικάζει σε κάψιμο. Το τελευταίο βράδυ στο κελί της φυλακής ο Αχυρούλης βλέπει ένα όνειρο. Ο Τιτιβούε, ο παλιός του φίλος, τού εξηγεί για ποιο λόγο θα πραγματοποιηθεί τώρα το όνειρό του και θα μπορέσει επιτέλους να πετάξει.
