3Δώστε φωνή στην Ασπρούδα…
(Είμαστε στο χώρο της Ασπρούδας
,έχουν μαζευτεί τα παιδιά γύρω γύρω.Είναι απόγευμα)
Παιδιά: Πώς νιώθεις τώρα που δεν είναι κανείς δίπλα σου;
Ασπρούδα: Δεν νιώθω μοναξιά .Έχω τα ζώα και τα φυτά γύρω μου. Το
χωριό έχει ερημώσει .Μέσα στα χαλάσματα μπαίνουν φίδια. Μερικά σπίτια έχουν ήδη
καταστραφεί. Γκρεμισμένα παράθυρα και ανοιχτές πόρτες. Πουθενά οι άνθρωποι.
Παιδιά: Παλιά ήσουν πιο χαρούμενη;
Ασπρούδα: Ναι γιατί Δρυάδες και Αμαδρυάδες ήταν γύρω μου. Παίζαν
τα παιδιά κοντά μου.Υπήρχε ευτυχία και ζωή.Ο κόσμος με θαύμαζε και με φοβόταν
βλέποντας το ύψος μου.
