Από την νέα σχολική χρονιά θα είστε στο γυμνάσιο. Καλά να περνάτε.
Το ιστολόγιο θα εξακολουθεί να υπάρχει .
στίχοι:Νίκος Γκάτσος
Νίκος Γκάτσος. Ο ποιητής της απεραντοσύνης του Ελληνισμού...
Με τον Ελύτη ο Νίκος Γκάτσος, γνωρίζεται ένα βράδυ του ‘36 ενώ χάζευαν έξω απ’ τα ζαχαροπλαστεία των Χαυτείων` γίνονται αμέσως φίλοι. «Ψηλός, λιγνός, μελαχρινός, θυμάται ο Ελύτης, με μάτια μεγάλα που έμελλαν, στις δεκαετίες που ακολούθησαν, να κάψουν πολλές καρδιές, όμως πάντα λίγο ερεθισμένα σαν από μια μόνιμη αϋπνία, έστεκε κει, καταμεσής στο πλήθος, ελαφρά σκυφτός από φυσικού του, κάτω από μια μακριά ριχτή μπεζ καμπαρτίνα με ανασηκωμένο τον γιακά, σφίγγοντας κάτω από την μασχάλη του ένα μάτσο ξένα κινηματογραφικά περιοδικά, γαλλικά και αμερικάνικα τα περισσότερα. Κάπνιζε αδιάκοπα ενώ άκουγε αυτά που του έλεγα μ’ ένα ύφος αποσπασμένο, που δεν μπορούσα να καταλάβω είναι υπεροψία ή αδιαφορία και μόνο».
Κύριο ποιητικό του έργο η ποιητική του σύνθεση «Αμοργός», που του χαρίζει περίοπτη θέση μεταξύ των Ελλήνων ποιητών. Στίχοι που συνδυάζονται ζηλευτά ισορροπημένα, η δημοτική, η λαϊκή αλλά και η λόγια ποίηση. Ο λόγος του είναι κεντημένος με την κάθε λογής απεραντοσύνη του ελληνισμού: Ιστορική απεραντοσύνη, γεωφυσική απεραντοσύνη, κοινωνική απεραντοσύνη, ερωτική απεραντοσύνη… Ταξιδεύει στη στεριά, καταδύεται στη θάλασσα. Σμίγει τη λύπη με τη χαρά, το χρωματιστό με το ασπρόμαυρο, το χειμώνα με το καλοκαίρι.
Κύριο ποιητικό του έργο η ποιητική του σύνθεση «Αμοργός», που του χαρίζει περίοπτη θέση μεταξύ των Ελλήνων ποιητών. Στίχοι που συνδυάζονται ζηλευτά ισορροπημένα, η δημοτική, η λαϊκή αλλά και η λόγια ποίηση. Ο λόγος του είναι κεντημένος με την κάθε λογής απεραντοσύνη του ελληνισμού: Ιστορική απεραντοσύνη, γεωφυσική απεραντοσύνη, κοινωνική απεραντοσύνη, ερωτική απεραντοσύνη… Ταξιδεύει στη στεριά, καταδύεται στη θάλασσα. Σμίγει τη λύπη με τη χαρά, το χρωματιστό με το ασπρόμαυρο, το χειμώνα με το καλοκαίρι.
