Καζαντζάκης-Ο γιος

·         Αχ, να τύχαινε να τον συναπαντήσω μια μέρα στο αμπέλι που είχαμε απόξω από το Μεγάλο Κάστρο και να τον ρωτήσω να μου πει το μυστικό. Τι 'ναι το θάμα τούτο δεν καταλάβαινα. Η αγουρίδα γίνεται σταφύλι, το σταφύλι γίνεται κρασί, το κρασί το πίνουν οι ανθρώποι και μεθούνε· γιατί μεθούνε

·         Όλοι πετάχτηκαν απάνω, κατασκόρπισαν, καθένας έτρεχε κατά το αμπέλι του, όπου είχε απλώσει τη σταφίδα της χρονιάς· κι ως έτρεχαν, ολοένα και σκοτείνιαζε ο αγέρας, κρεμάστηκαν μαύρες πλεξούδες από τα σύννεφα, ξέσπασε η μπόρα.

·         τα σύκα, τα πεπόνια, τα καρπούζια· τον ονομάτισα Άγιον Αύγουστο·

·         μα ήταν ξυπόλυτος μέσα σ' ένα πατητήρι και πατούσε σταφύλια, και τα πόδια του ως τα γόνατα κι ως πάνω στα μεριά τα 'χα ζωγραφίσει κόκκινα από το μούστο

·         _Πατέρα, φώναξα, πάει η σταφίδα μας!

—  Εμείς δεν πάμε, μου αποκρίθηκε· σώπα!

Έμοιαζε στον παππού μου

Έκανε το σταφύλι κρασί.

Οι σταφίδες στους οψιγιάδες.

Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Ελύτης Οδυσσέας

ΑΦΗΓΗΤΗΣ

Ο ήλ..ος ο ηλ..άτορας

ο πετροπ...χνιδιάτορας

από την άκρη των ακρώ

κατηφορά... στο Ταίναρο

Φωτιά 'ναι το πιγούνι του

χρυσάφι το πιρούνι του

Ο ΗΛΙΟΣ

Ε σεις στεριές και θάλασσες

τ' αμπέλια κι οι χρυσές ελιές

ακούτε τα χαμπέρια* μου

μέσα στα μεσημέρια μου

«Σ' όλους τους τόπους κι αν γυρνώ

μόνον ετούτον αγαπ...!»

ΑΝΕΜ....

Άκου κι εμάς που μόλις εγυρίσαμε

νησιά και πολιτ...ες που γνωρ...σαμε

Κρήτη και Μυτιλήνη Σάμο κι Iκαριά

Νάξο και Σαντορίνη Ρόδο Κέρκυρα

Σπίτια μεγάλα κι άσπρα σπίτια βουερά*

πάνω στη μαύρ... πέτρα πάνω στα νερά

Ξάνθη Θε....αλονίκη Βέρ...α Καστοριά

Γιάννενα Μεσολόγγι Σπάρτη και Μυστρά

Καμπαναριά και στέγες μες στη συννεφιά

κι όλα μαζί μια λύπη και μιαν ομορφιά

https://www.slideshare.net/epapadi/ss-49636921?next_slideshow=1