κεραμιδοτρέχαλος

Η αρχή και το τέλος ,είναι η αρχή για κάτι νέο.

Και αν πέρασε μία σχολική χρονιά δύσκολα ,από εδώ και πέρα ο χρόνος θα κυλήσει πολύ γρήγορα για του μαθητές και τις μαθήτριες.Δεν θα καταλάβετε πότε θα περάσει ο χρόνος.

Οι φωτογραφίες είναι από την εργασία του ΣΤ2΄ με τους παππούδες και τις γιαγιάδες  και παρακάτω είναι οι απόψεις των μαθητών/τριών για το θεατρικό: "Ο Κεραμιδοτρέχαλος" της Άλκης Ζέη ,το οποίο ανέβασαν την σχολική χρονιά 2014-2015.

Το τραγούδι του νεκρού αδερφού

Γ.Σεφέρης

Άρνηση

Στο περιγιάλι το κρυφό

κι άσπρο σαν περιστέρι

διψάσαμε το μεσημέρι.

μα το νερό γλυφό.

Πάνω στην άμμο την ξανθή

γράψαμε τ’ όνομά της..

ωραία που φύσηξε ο μπάτης

και σβήστηκε η γραφή.

Με τι καρδιά, με τι πνοή,

τι πόθους και τι πάθος

πήραμε την ζωή μας.• λάθος!

κι αλλάξαμε ζωή

Η Δήλωση Σεφέρη


Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς όλως διόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας, στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο.

Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι’ αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δε λογαριάζουν παρά πολύ για ορισμένους ανθρώπους. Δυστυχώς, δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτόν τον κίνδυνο.

Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις, η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό.

Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό, και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι Εθνική επιταγή.

Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ το Θεό, να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω.




Η Χούντα, φανερά ενοχλημένη από την εξέλιξη αυτή, θα αφαιρέσει από τον Σεφέρη τον τίτλο του πρέσβεως επί τιμή και το δικαίωμα χρήσης του διπλωματικού διαβατηρίου του. Θα δικαιολογήσει την πράξη της αυτή με το επιχείρημα ότι ή δήλωσή του μεταδόθηκε από τη ραδιοφωνία της Σοβιετικής Ένωσης και άρα συνιστά αντεθνική προπαγάνδα. Στον χορό θα μπει και ο φιλικός της Τύπος, που θα γράψει ότι ο Σεφέρης «πούλησε την Κύπρο για να πάρει το Νόμπελ», ενώ θα τον χαρακτηρίσει κρυφοκομμουνιστή και μίσθαρνο όργανο ξένων κυβερνήσεων.


Κατά το μεσημέρι στο Μουσείο, ξανακοίταξα τον Ηνίοχο. Δεν έζησε πολύ στα μάτια των παλαιών, καθώς μας λένε. Ένας σεισμός έθαψε το έργο εκατό χρόνια αφού το έστησαν – αυτός ο αιώνιος διάλογος στους Δελφούς της οργής της γης και της ιερής γαλήνης. Έμεινα πολλή ώρα κοντά του. Όπως και άλλοτε, όπως πάντα, αυτή η ακίνητη κίνηση σου κόβει την ανάσα. Δεν ξέρεις. Χάνεσαι. Έπειτα προσπαθείς να κρατηθείς από τιςλεπτομέρειες. Τα αμυγδαλωτά μάτια με το στηλό, διάφανο βλέμμα, το θεληματικό σαγόνι, τις σκιές γύρω στα χείλια, στον αστράγαλο ή στα νύχια του ποδιού. Ο χιτώνας που είναι ή δεν είναι κολόνα. Κοιτάζεις τις ραφές του, τις ταινίες που τον συγκρατούν σταυρωτά. Τα γκέμια στο δεξί χέρι που μένουν εκεί κουβαριασμένα, ενώ τα άλογα έχουν καταποντιστεί μέσα στο χάσμα του καιρού. Έπειτα η ανάλυση σε ενοχλεί. Έχεις την εντύπωση πως αφουγκράζεται μια γλώσσα που δεν μιλιέται πια. Τί σημαίνουν αυτές οι λεπτομέρειες που δεν είναι δεξιοτεχνίες. Πώς εξαφανίζονται έτσι μέσα στο σύνολο. Τί υπήρχε πίσω από αυτή τη ζωντανή παρουσία. Διαφορετικές ιδέες, διαφορετικοί έρωτες, διαφορετική προσήλωση. Έχουμε δουλέψει σαν τα μερμήγκια και σαν τις μέλισσες πάνω σ’ αυτά τα απομεινάρια. Πόσο την έχουμε προσεγγίσει την ψυχή που τα έπλασε. Θέλω να πω αυτή τη χάρη στην ακμή της, αυτή τη δύναμη, αυτή τη μετριοφροσύνη κι αυτά που συμβολίζουν τέτοια σώματα. Αυτή τη σίγουρη πνοή που κάνει τον άψυχο χαλκό να υπερβαίνει τους κανόνες του λογικού μας και να γλιστρά μέσα σ’ έναν άλλο χρόνο, καθώς στέκεται εκεί, στην ψυχρή αίθουσα του μουσείου…

Ο γυρισμός του ξενιτεμένου

—Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις;χρόνια ξενιτεμένος ήρθεςμε εικόνες που έχεις αναθρέψεικάτω από ξένους ουρανούς5μακριά απ’ τον τόπο το δικό σου. —Γυρεύω τον παλιό μου κήπο·τα δέντρα μού έρχουνται ώς τη μέσηκι οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλιακι όμως σαν ήμουνα παιδί10έπαιζα πάνω στο χορτάρικάτω από τους μεγάλους ίσκιουςκι έτρεχα πάνω σε πλαγιέςώρα πολλή λαχανιασμένος. —Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου15σιγά σιγά θα συνηθίσεις·θ’ ανηφορίσουμε μαζίστα γνώριμά σου μονοπάτιαθα ξαποστάσουμε μαζίκάτω απ’ το θόλο των πλατάνων20σιγά σιγά θα ’ρθουν κοντά σουτο περιβόλι κι οι πλαγιές σου. —Γυρεύω το παλιό μου σπίτιμε τ’ αψηλά τα παραθύριασκοτεινιασμένα απ’ τον κισσό25γυρεύω την αρχαία κολόναπου κοίταζε ο θαλασσινός.Πώς θες να μπω σ’ αυτή τη στάνη;οι στέγες μού έρχουνται ώς τους ώμουςκι όσο μακριά και να κοιτάξω30βλέπω γονατιστούς ανθρώπουςλες κάνουνε την προσευχή τους. —Παλιέ μου φίλε δε μ’ ακούς;σιγά σιγά θα συνηθίσειςτο σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις35κι αυτή την πόρτα θα χτυπήσουνσε λίγο οι φίλοι κι οι δικοί σουγλυκά να σε καλωσορίσουν. —Γιατί είναι απόμακρη η φωνή σου;σήκωσε λίγο το κεφάλι40να καταλάβω τί μου λεςόσο μιλάς τ’ ανάστημά σουολοένα πάει και λιγοστεύειλες και βυθίζεσαι στο χώμα. —Παλιέ μου φίλε συλλογίσου45σιγά σιγά θα συνηθίσειςη νοσταλγία σού έχει πλάσειμια χώρα ανύπαρχτη με νόμουςέξω απ’ τη γης κι απ’ τους ανθρώπους. —Πια δεν ακούω τσιμουδιά50βούλιαξε κι ο στερνός μου φίλοςπαράξενο πώς χαμηλώνουνόλα τριγύρω κάθε τόσοεδώ διαβαίνουν και θερίζουνχιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα. Αθήνα, άνοιξη 1938

παρουσίαση Κων/νας

Η αδερφή της πήγε στην Κων/πολη και η Κων/να είχε την ιδέα να μας παρουσιάσει την επίσκεψη αυτή.Ήταν ευκαιρία για όλους και όλες να θυμηθούμε την ιστορία της Ε΄τάξης και ειδικά τα μνημεία της Κων/πολης.Μπλε Τζαμί,Αγία Σοφία ήταν μερικά από αυτά που μας έδειξε.

Μπράβο ,Κων/να,για την προετοιμασία και την παρουσίαση.Καλή συνέχεια στο Γυμνάσιο

Ο Νόαμ Τσόμσκι για την Παλαιστίνη και το Ισραήλ

μετάβαση στο γυμνάσιο

Γονείς και εκπαιδευτικοί

Παράλληλα με τους μαθητές ανησυχούν και οι γονείς βιώνοντας και εκείνοι το ζήτημα της μετάβασης με το δικό τους τρόπο. Ανησυχία και αγωνία για το νέο περιβάλλον, τους καθηγητές, τους βαθμούς, τις συνθήκες, τις καταλήψεις, τις επιρροές από παιδιά άλλων σχολείων, από την εφηβεία που πιθανόν έχει αρχίσει από το δημοτικό και συνεχίζει ακάθεκτη στο γυμνάσιο. Οι γονείς που ήδη έχουν σχετικές εμπειρίες από τα μεγαλύτερα παιδιά τους στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το ζήτημα με μεγαλύτερη ψυχραιμία. Ωστόσο δεν είναι βέβαιο ότι θα αξιοποιήσουν την εμπειρία τους στην περίπτωση των μικρότερων παιδιών τους, ειδικά όταν αυτή η εμπειρία δεν έχει εμπλουτιστεί με στοχασμό και κριτική προσέγγιση από την πλευρά τους. Στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να ξαναεπισκεφτούν και να εξετάσουν ενέργειες και δράσεις τους σε γεγονότα και καταστάσεις που αφορούσαν τα μεγαλύτερα παιδιά με κριτικό πνεύμα και υπό το πρίσμα της όποιας αντικειμενικότητας μπορεί να προσφέρει η απόσταση από τα γεγονότα του παρελθόντος. Σημαντικός παράγοντας που θα πρέπει επίσης να ληφθεί σοβαρά υπόψιν κατά την εξέταση των παρελθόντων  ενεργειών τους θα πρέπει να είναι τα αποτελέσματα που αυτές είχαν στην υποστήριξη του παιδιού για την ομαλή προσαρμογή του στο νέο περιβάλλον.

Μια τρίτη ομάδα που εμπλέκεται άμεσα με το ζήτημα της μετάβασης είναι η ομάδα των εκπαιδευτικών, δάσκαλοι της έκτης τάξης και καθηγητές της πρώτης γυμνασίου. Οι δάσκαλοι της έκτης τάξης αισθάνονται ότι έχουν αυξημένες ευθύνες για την ομαλή προσαρμογή των μαθητών τους στο γυμνάσιο και φροντίζουν με διάφορους τρόπους να την εξασφαλίσουν. Προετοιμάζουν τους μαθητές τους συναισθηματικά και γνωστικά μέσα από τη διδασκαλία, οργανώνουν την αξιολόγηση των μαθητών με μεθόδους που επικρατούν στο γυμνάσιο, γίνονται αυστηρότεροι κατά την αντιμετώπιση θεμάτων πειθαρχίας και συνέπειας των μαθητών τους. Οι καθηγητές της πρώτης γυμνασίου προσπαθούν να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στις δυο βαθμίδες δίνοντας κάποιο χρόνο προσαρμογής στους μαθητές. Συνήθως ο χρόνος αυτός είναι πολύ μικρός δεδομένου ότι η διδακτική ύλη πιέζει και οι απαιτήσεις των διαφορετικών διδακτικών αντικειμένων (17!) που στριμώχνονται στα 40λεπτα μαθήματα αυξάνονται όσο προχωρά η σχολική χρονιά. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο η συναισθηματική ενδυνάμωση των μαθητών της πρώτης παραμερίζει γρήγορα για να δώσει τη θέση της στην 'παράδοση' και την 'εξέταση'.  

Συνέπειες

Είναι βέβαιο ότι η μετάβαση δεν απασχολεί και δεν επηρεάζει όλα τα παιδιά των παραπάνω ηλικιών και σίγουρα όχι με τον ίδιο τρόπο. Η μετάβαση είναι μια ακόμη αλλαγή στη ζωή τους. Παρόμοιες αλλαγές βίωσαν όταν πρωτοπήγαν στο νηπιαγωγείο και αργότερα στο δημοτικό σχολείο, κάθε αλλαγή με τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Εξάλλου ο επιτυχημένος χειρισμός των αλλαγών είναι κυρίως προσωπική υπόθεση ακόμη και σε μικρή ηλικία.  Ωστόσο τα μεγαλύτερα άτομα που έχουν γνώση και κατέχουν σημαντική θέση στη ζωή του παιδιού (γονείς και εκπαιδευτικοί) μπορούν να συμβάλλουν στη διαμόρφωση ευνοϊκών συνθηκών για τις αλλαγές (Vygotsky, 1978).

Η έρευνα έχει δείξει ότι αρκετές φορές τα παιδιά τα απασχολούν απλά πράγματα, όπως, για παράδειγμα, πού βρίσκονται οι διάφοροι χώροι στο κτήριο ή το μέγεθος του κτηρίου. Φοβούνται μήπως χαθούν. Άλλες φορές τα προβληματίζει η επαφή με τα παιδιά άλλων σχολείων που θα είναι συμμαθητές τους αλλά και με τα μεγαλύτερα παιδιά του γυμνασίου. Φοβούνται επιθέσεις και κακομεταχειρίσεις. Ο τρόπος διδασκαλίας των καθηγητών, η νέα κλίμακα αξιολόγησης (0-20), οι ωριαίες απουσίες και μια σειρά άλλα πρακτικά αλλά όχι λιγότερο ουσιαστικά ζητήματα απασχολούν επίσης τους δωδεκαετείς μαθητές.

Αποτελέσματα των δυσκολιών προσαρμογής στο νέο περιβάλλον διαπιστώνονται  στην επίδοση ορισμένων μαθητών και στη βαθμολογία τους ειδικά στα πρώτα τεστς και στο πρώτο τρίμηνο. Η έρευνα έχει δείξει ότι συχνά υπάρχει πτώση στην επίδοση και στα αποτελέσματα ενός μαθητή που βιώνει δυσκολίες προσαρμογής  στο γυμνάσιο.

Ένας μαθητής που στο δημοτικό αξιολογείτο με μέσο όρο βαθμολογίας 9 δεν είναι βέβαιο πώς θα αξιολογείται με μέσο όρο 18 στο γυμνάσιο. Οι κατά περίπτωση δυσκολίες που ορισμένοι μαθητές παρουσίαζαν στη μάθηση ορισμένων διδακτικών αντικειμένων στο δημοτικό συνήθως αυξάνονται στο γυμνάσιο. Το γεγονός αυτό δεν αποδίδεται μόνο στην αύξηση των απαιτήσεων του γνωστικού περιεχομένου των συγκεκριμένων διδακτικών αντικειμένων αλλά και στην επίδραση άλλων παραγόντων. Από την άλλη η πτώση στις επιδόσεις και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι προσωρινή ή μόνιμη.

Η εκπαιδευτική έρευνα

Το θέμα της μετάβασης από το δημοτικό στο γυμνάσιο έχει απασχολήσει και εξακολουθεί να απασχολεί την εκπαιδευτική έρευνα.

Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές η μετάβαση περιλαμβάνει τέσσερις φάσεις: προετοιμασία, μεταφορά, επαγωγή, ενσωμάτωση (Galton, Gray & Ruddock, 2000).

Η προετοιμασία αρχίζει νωρίς, όταν ο μαθητής είναι στο δημοτικό σχολείο, και περιλαμβάνει μια σειρά από δράσεις που αφορούν στο συναισθηματικό και το γνωστικό τομέα. Μέσα από αυτές ο μαθητής αναπτύσσει γνώσεις και δεξιότητες που τον χαρακτηρίζουν ως προσωπικότητα και ως μέλος κοινωνικών ομάδων. Η μεταφορά από το μαθητή αυτών των  χαρακτηριστικών και των δυνατοτήτων στο γυμνάσιο τον βοηθά να γεφυρώσει  σε μια δεύτερη φάση τη μια βαθμίδα με την άλλη. Η επαγωγή είναι μια καθημερινή διαδικασία  χρησιμοποίησης και εξέλιξης των γνώσεων και των μηχανισμών που έχουν αποκτηθεί κατά την προετοιμασία και έχουν μεταφερθεί από το δημοτικό στο γυμνάσιο. Η διαδικασία αυτή θα οδηγήσει στην ενσωμάτωση, την τελική φάση, στο τέλος της οποίας  ο μαθητής αισθάνεται ασφαλής και σίγουρος για το νέο του ρόλο ως μαθητής του γυμνασίου.

Η διάρκεια της κάθε φάσης μπορεί να είναι διαφορετική για τον κάθε μαθητή. Συμπερασματικά, η καλή προετοιμασία φαίνεται ότι μειώνει τους χρόνους των άλλων φάσεων, οπότε και η ενσωμάτωση έρχεται γρήγορα, φυσικά κι αβίαστα.

Τα ειδικότερα ζητήματα της μετάβασης αφορούν πέντε περιοχές.

1. Η εγγραφή στο γυμνάσιο γίνεται αυτόματα. Ο διευθυντής του σχολείου στέλνει το απολυτήριο του κάθε μαθητή στο γυμνάσιο που υποδεικνύει η αρμόδια Διεύθυνση δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (http://www.ypepth.gr/el_ec_category77.htm) . Σε περίπτωση που ο μαθητής κληρωθεί μετά από αίτηση του γονέα σε πειραματικό γυμνάσιο, διενεργείται μετεγγραφή του μαθητή στο πειραματικό από το γυμνάσιο στο οποίο είχε εγγραφεί αυτόματα. Το ίδιο ισχύει και σε κάθε άλλη περίπτωση. Η φοίτηση στο γυμνάσιο, όπως και στο δημοτικό, είναι βάσει νόμου υποχρεωτική.
2. Το αναλυτικό πρόγραμμα του γυμνασίου είναι αναρτημένο στον κόμβο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (http://www.pi-schools.gr/programs/depps/). Στον ίδιο κόμβο είναι αναρτημένα και τα σχετικά διδακτικά εγχειρίδια για όλα τα διδακτικά αντικείμενα (μαθήματα) του γυμνασίου (http://www.pi-schools.gr/gymnasio/). Αυτά ακολουθούνται από όλα τα δημόσια και ιδιωτικά γυμνάσια της χώρας. Τα αναλυτικά προγράμματα του γυμνασίου αποτελούν συνέχεια των προγραμμάτων του δημοτικού για όσα μαθήματα διδάσκονται και στις δυο βαθμίδες. Καινούρια διδακτικά αντικείμενα συναντώνται στο γυμνάσιο. Για παράδειγμα, υπάρχουν τέσσερα διαφορετικά μαθήματα για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας εκ των οποίων δύο αφορούν τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, στο πρωτότυπο και σε μετάφραση.
   Η ορολογία για αντικείμενα όπως η βιολογία, η γεωγραφία και η ιστορία είναι σε γενικές γραμμές κοινή για το δημοτικό και το γυμνάσιο. Ωστόσο στο γυμνάσιο η διατύπωση είναι πιο πολύπλοκη για να αποδώσει επιστημονικώς ορθά το περιεχόμενο. Επιπλέον νέοι όροι εισάγονται για να προσδιοριστούν νέες έννοιες. Ακόμη και η εικόνα και το σκίτσο που συνοδεύουν και επεξηγούν έννοιες και σχέσεις μπορεί να εμπεριέχουν περισσότερες πληροφορίες και η αποκωδικοποίησή τους να είναι πιο απαιτητική.
3. Η διδακτική  μεθοδολογία που ακολουθείται στο γυμνάσιο είναι συνήθως πιο φορμαλιστική από αυτή που υιθετείται από τους δασκάλους στο δημοτικό και ευνοεί την απομνημόνευση παρά το ότι τα νέα προγράμματα και τα εγχειρίδια υποστηρίζουν ομαδοσυνεργατικές και 'εποικοδομιστικές' πρακτικές. Ο μαθητής είναι υποχρεωμένος να απομνημονεύει πολλά και διαφορετικά στοιχεία με αμφίβολα γνωστικά αποτελέσματα. Οι κατ΄οίκον εργασίες απαιτούν πολύ χρόνο και αρκετές φορές τη βοήθεια του γονέα για να μπορούν να εκτελεστούν με επιτυχία. Τις παραμονές των διαγωνισμάτων οι οικογένειες κινούνται σε υψηλά επίπεδα άγχους με ατελείωτες ώρες προετοιμασίας και επαναλήψεων. Το παιχνίδι ανύπαρκτο τις καθημερινές, τα Σαββατοκύριακα πολύ σπάνιο. Όλ' αυτά επειδή η κατάκτηση της γνώσης στο γυμνάσιο συνδέεται συνήθως άρρηκτα με τη βαθμολογία.
   Η κατάκτηση ενός υψηλού βαθμού θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας εξερεύνησης, απόλαυσης και κατάκτησης της γνώσης. Η εικόνα του μαθητή που ξενυχτά με μάτια κόκκινα για να μάθει απέξω και το τελευταίο κόμμα της Εισαγωγής στην Οδύσσεια για να πάρει 20 στο διαγώνισμα προκαλεί πόνο και θλίψη σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Αντίθετα είναι μακάριο το θέαμα του μαθητή που του έχει δημιουργηθεί έντονο ενδιαφέρον να 'ζήσει' την εποχή του Ομήρου μέσα από τα διαβάσματά του και να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα γιατί έχει μεταφερθεί σε αυτήν νοερά μέσα από αναπαραστάσεις, επισκέψεις και εκπαιδευτικά προγράμματα στο κατάλληλο μουσείο, συζητήσεις πάνω σε σχετικές ταινίες και αρχαιολογικά ευρήματα. Αυτός ο μαθητής θα μπορεί να πάρει 20 στο μάθημα μέσα από διαδικασίες που δεν στηρίζονται μόνο στην επίδοση στο διαγώνισμα. Αυτού του είδους οι διδακτικές μεθοδολογίες και αξιολογήσεις είναι προς το παρόν ένα όραμα.
4. Στο δημοτικό εκτός από τον βασικό δάσκαλο της τάξης διδάσκουν οι τρεις εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων (Αγγλικής γλώσσας, Μουσικής, Φυσικής Αγωγής) και πιθανόν συμπληρώνει το ωράριό του με ένα δίωρο μάθημα, συνήθως Θρησκευτικά, κάποιος άλλος δάσκαλος.  Στο γυμνάσιο ο αριθμός αυτός διπλασιάζεται ή τριπλασιάζεται στη χειρότερη περίπτωση. Πολλοί καθηγητές, πολλές παιδαγωγικές προσεγγίσεις. Αλλά και θεσμικά επιβάλλονται ποινές αυστηρές στους μαθητές που παραβιάζουν τους κανονισμούς λειτουργίας του σχολείου, η αποτελεσματικότητα των οποίων αμφισβητείται όχι μόνο επιστημονικά αλλά και πρακτικά.
5. Ο μαθητής στο γυμνάσιο καλείται να παίξει νέους κοινωνικούς ρόλους στην τάξη, στην αυλή, στο κενό, στην ομάδα εργασίας, στην καθημερινή του ζωή. Η πορεία προς τη μάθηση είναι πιο προσωπική και μοναχική από ό,τι στο δημοτικό. Ο ανταγωνισμός πιο ισχυρός και οι πιέσεις από τους ενήλικες, γονείς και καθηγητές, αυξημένες. Οι προσωπικές αναζητήσεις που συνοδεύουν την εφηβεία μαζί με τις υπαρξιακές, η αμφισβήτηση του αλάθητου των ενηλίκων και η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και στάσης απέναντι σε ζητήματα οικογενειακά, κοινωνικά αλλά και πολιτικά βαίνουν παράλληλα με τις πολλαπλές υποχρεώσεις του όγκου των μαθημάτων, πρωινών και απογευματινών.   

μεταδοτικές ασθένειες -γεωγραφία-θρησκευτικά

http://atlaswikigr.wikifoundry.com/page/%CE%B7+%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82



http://atlaswikigr.wikifoundry.com/page/%CF%84%CE%BF+%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%AE%CE%B3%CE%B9+%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CF%89%CE%BD




Πέρα από το διαχωρισμό των 4 εθνικών κατηγοριών που αναπτύχθηκε παραπάνω (Λευκοί, Κούληδες, Μιγάδες, Μπαντού), θεσπίστηκαν νομοθετικά κείμενα για την κατοικία, την εκπαίδευση, τη μετακίνηση των ατόμων, την εργασία και οτιδήποτε άλλο ενέπιπτε στην κοινωνική ζωή του πληθυσμού. Από το 1953, τέθηκε σε ισχύ και ο νόμος που αφορούσε την πρόσβαση σε υπηρεσίες και δημόσιους χώρους, με αποτέλεσμα ταμπέλες με την επιγραφή "Μόνο Λευκοί" να υπάρχουν σε όλη τη Νότια Αφρική.

To 1956, o διάδοχος του Ντανιέλ Φρανσουά Μαλάν, Γιοχάνες Στράιντομ, κατάργησε το δικαίωμα ψήφου των "έγχρωμων" κατοίκων της Επαρχίας του Ακρωτηρίου, Μιγάδων και Μαύρων.

Δημιουργήθηκαν εθνικά κρατίδια, τα λεγόμενα Μπαντουστάν, στη θέση των παλαιών περιοριστικών τομέων της παλαιάς νομοθεσίας. Οικονομικά ελάχιστα επιβιώσιμα και αποτελώντας μονάχα το 13% του συνολικού εδάφους της χώρας, τα Μπαντουστάν περιέκλειαν ολόκληρους πληθυσμούς σε απομονωμένες νησίδες γης, ως επί το πλείστον στερημένες από φυσικό πλούτο και βιομηχανία, χωρίς πρόσβαση στο διεθνές εμπόριο. H επιφανειακή αυτή "ανεξαρτησία" κάποιες φορές βόλευε τους ντόπιους άρχοντες.

Μόνο οι Λευκοί απολάμβαναν δημοκρατικό πολίτευμα και αργότερα, το 1984, ένα μικρό ποσοστό Ινδών και Μιγάδων. 

• Νόμος απαγόρευσης των μεικτών γάμων (1949)[43]
• Νόμος ανηθικότητας(1950), που τιμωρούσε τη σεξουαλική επαφή μεταξύ Λευκών και μη-Λευκών.
• Νόμος κατηγοριοποίησης του πληθυσμού ανάλογα με τη φυλή τους (1950)
• Νόμος καταστολής του κομουνισμού (1950), που επέτρεπε στην κυβέρνηση να απαγορεύσει την ύπαρξη κομουνιστικού πολιτικού κόμματος.[44]
• Νόμος ξεχωριστών κατοικιών (27 Απριλίου 1950), που καθόριζε τις αστικές ζώνες κατοίκησης μες στην πόλη
• Pass Laws (1952), οι οποίοι υποχρέωναν τους Μαύρους άνω των 16 ετών να έχουν πάντοτε μαζί τους ένα έγγραφο σαν πάσο/διαβατήριο, που όριζε αν είχαν κυβερνητική άδεια να βρίσκονται σε συγκεκριμένες συνοικίες.
• Νόμος για ξεχωριστή χρήση των δημοσίων χώρων (1953), π.χ. δημόσιες τουαλέτες, πλατείες, σιντριβάνια κ.ά.
• Νόμος για την εκπαίδευση Μπαντού (1953), που αφορούσε το σχολικό πρόγραμμα των Μαύρων.[45]
• Απαγόρευση των απεργιών στους Μαύρους εργάτες και της παθητικής αντίστασης (1953).
• Νόμος μετεγκατάστασης γηγενών πληθυσμών (1954), που επέτρεπε την εκδίωξη Μαύρων που ζούσαν σε περιοχές που είχαν αποδοθεί στους Λευκούς.
• Νόμος περί Εργασίας και Ορυχείων (1956), που επισημοποιούσε τις φυλετικές διακρίσεις στο χώρο εργασίας.
• Νόμος προώθησης αυτόνομων Μαύρων κυβερνήσεων, κατά τον οποίο δημιουργήθηκαν μπαντουστάν υπό διοίκηση μη-Λευκών.[46]
• Νόμος περί ιθαγένειας των Μαύρων, που αφαιρούσε τη νοτιοαφρικανική ιθαγένεια από τους Μαύρους που ζούσαν στα μπαντουστάν.
• Διάταγμα περί αφρικάανς (1974), το οποίο υποχρέωνε όλα τα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να διδάσκουν στην αφρικάανς τα μαθηματικά, τις κοινωνικές επιστήμες, ιστορία και γεωγραφία.
• Νόμος απαγόρευσης της επαγγελματικής κατάρτισης των Μαύρων (1976)

α) Η «θήκη» ή «κιβωτός», όπου τοποθετούνται τα ιερά κείμενα, στον ανατολικό τοίχο της συναγωγής.
β) Το βήμα ή «άμβωνας» στο κέντρο της αίθουσας, πάνω στον οποίο στέκεται αυτός που απαγγέλλει τις προσευχές ή διαβάζει τις Γραφές.
γ) Οι λυχνίες, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει η επτάφωτος λυχνία, που αποτελεί απαραίτητο ιερό σκεύος για κάθε συναγωγή.
δ) Καθίσματα για τους πιστούς.   

σχεδιάγραμμα της συναγωγήςτης Ρόδου, μιας από τις πιο ιστορικές συναγωγές στον ελλαδικό χώρο (οικοδομήθηκε το 1577 μ.Χ.).