ποιήματα -κείμενα

Ο  Σπύρος και ο Χρήστος Σ.να μου στείλουν τα  κείμενά  τους με mail.

5o συνέδριο πληροφορικής

Πάσχα

ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΣΧΑ

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (9 Δεκεμβρίου 1867 - 14 Ιανουαρίου 1951) ήταν Ζακυνθινός μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων. Διετέλεσε αρχισυντάκτης στο θρυλικό πια περιοδικό " Η Διάπλασις των Παίδων"κατά την περίοδο 1896 - 1948. Είναι χαρακτηριστική η υπογραφή του Σας ασπάζομαι, Φαίδων, που χρησιμοποιούσε στις επιστολές που υποτίθεται έστελνε στο περιοδικό. Ήταν ο ιδρυτής και εκδότης του περιοδικού "Νέα Εστία" το οποίο εκδίδεται ακόμα και σήμερα. Το 1931 έγινε ακαδημαϊκός.
Ο Ξενόπουλος ήταν πολυγραφότατος συγγραφέας. Έγραψε πάνω από 80 μυθιστορήματα και πλήθος διηγημάτων. Τα έργα του διαδραματίζονται στην Αθήνα και τη Ζάκυνθο. Θεωρείται ο εισηγητής του "αστικού μυθιστορήματος", δηλαδή του μυθιστορήματος που διαδραματίζεται στα αστικά κέντρα. Βασικό θέμα στα έργα του είναι ο έρωτας, κυρίως έρωτας μεταξύ ατόμων από διαφορετικές τάξεις.
Ο Ξενόπουλος επίσης έγραψε και θεατρικά έργα. Συνολικά 46 διαφορετικά θεατρικά έργα από τα οποία τα περισσότερα έργα του είναι τρίπρακτα (28). Στην πρώτη πράξη τίθεται συνήθως το θέμα και χαρακτηρίζονται τα πρόσωπα, στη δεύτερη εντείνεται η πλοκή και κορυφώνεται το δράμα και στην τρίτη έρχεται η λύση.
Σημαντικά θεατρικά έργα του "Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας", "Το φιόρο του Λεβάντε", "Στέλλα Βιολάντη", "Ο επαναστάτης Ποπολάρος" κλπ.
Πολλά μάλιστα διασκευάστηκαν και ακούστηκαν στο ραδιόφωνο όπως και παίχτηκαν στην τηλεόραση αλλά και στον κινηματογράφο.
Πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 1951 στην Αθήνα και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.
Στο παρακάτω κείμενο του βιβλίου μας ο συγγραφέας μάς μεταφέρει τις αναμνήσεις του από την παιδική του ηλικία και θυμάται με νοσταλγία τον τρόπο που γιόρταζε με την οικογένειά του το Πάσχα στη Ζάκυνθο.

Σύμφωνα με τα τοπικά έθιμα, το Πάσχα άρχιζε από το πρωί του Μ. Σαββάτου με το σπάσιμο των πήλινων κανατιών που πετούσαν "για το καλό" και τελείωνε το πρωί της Κυριακής που γινόταν η Ανάσταση, αφού στη Ζάκυνθο οι εκκλησιαστικές συνήθειες ήταν διαφορετικές και η συνήθεια, του να γίνεται η Ανάσταση το βράδυ του Σαββάτου εισήχθη μετά το 1884.

Δραστηριότητα Διάβασε από τη σελ. 175 του Ανθολογίου το κείμενο "Τα κόκκινα αυγά" και μάθε πώς εξηγεί ο Ξενόπουλος το έθιμο των κόκκινων αυγών

ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Το χριστιανικό συμβολισμό του Πάσχα καθιέρωσε για πρώτη φορά ο Απόστολος Παύλος. Από την εποχή που οι χριστιανοί άρχισαν να γιορτάζουν το Πάσχα, διατήρησαν ορισμένα χαρακτηριστικά του Εβραϊκού, ενώ ταυτόχρονα προσέθεσαν άλλα. Αυτό φαίνεται από το πασχαλινό αρνί (οβελίας) και τα κόκκινα αυγά.
Πλούσια είναι η παράδοση για τον συμβολισμό των αυγών του Πάσχα.

Το αυγό, πανάρχαιο σύμβολο της γένεσης του κόσμου, της γέννησης της ζωής, το συναντάμε σε πολλές λατρείες, τόσο πρωτόγονες, όσο και περισσότερο εξελιγμένες. Είναι στη λαϊκή και μυθολογική φαντασία το σύμβολο της ζωής. Έχει μέσα του δύναμη ζωική και πίστευαν πως μπορούσε να την μεταδώσει στους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά.

Για τους πρώτους Χριστιανούς το αυγό είναι το σύμβολο της Ανάστασης του Χριστού. Στο Μεσαίωνα, βάφονταν αυγά για να δοθούν σαν δώρα το Πάσχα.

Στα Βυζαντινά χρόνια έφτιαχναν κουλούρα που στην μέση της είχε ένα κόκκινο αυγό. Το αυγό, από το οποίο βγαίνουν τα πουλιά, συμβολίζει την ζωή, ενώ το κόκκινο είναι το χρώμα της ζωής. Το βάψιμο των αυγών, για λατρευτικούς σκοπούς απαντάται σε διάφορους τόπους του κόσμου.

Γιατί βάφονται όμως κόκκινα τα αυγά της Ανάστασης;
Η παράδοση λέει πως: "Όταν είπαν πως αναστήθηκε ο Χριστός, κανείς δεν το πίστευε. Μια γυναίκα, που κρατούσε στο καλάθι της αυγά, φώναξε: "Μπορεί από άσπρα να γίνουν κόκκινα;" Και, ω του θαύματος έγιναν!"Στην Κέρκυρα διηγούνται τα εξής:Όταν αναστήθηκε ο Χριστός, πρώτα πρώτα το άκουσαν κάτι αυγά. Αμέσως άρχισαν την τρεχάλα να το διαδώσουν παντού. Από το πολύ το τρέξιμο έγιναν κατακόκκινα!

Μερικοί πιστεύουν ότι τα αυγά βάφονται κόκκινα σε ανάμνηση του αίματος του Χριστού, που χύθηκε για εμάς τους ανθρώπους. Κόκκινο είναι και το χρώμα της χαράς. Χαράς για την Ανάσταση του Χριστού. Είναι παράλληλα όμως και χρώμα αποτρεπτικό. Κόκκινες βελέντζες και κόκκινα μαντίλια κρεμούσαν τη Μεγάλη Πέμπτη στην Καστοριά οι γυναίκες για το καλό. Κόκκινο πανί έβαφαν μαζί με τα αυγά τους στη Μεσημβρία και το κρεμούσαν στο παράθυρο για σαράντα μέρες, για να μην τους πιάνει το μάτι. Το βάψιμο των αυγών γινόταν τη Μεγάλη Πέμπτη γι αυτό και τη λέγαν Κόκκινη Πέφτη ή Κοκκινοπέφτη. Παλιότερα το συνήθιζαν κι αποβραδίς, πάντοτε τα μεσάνυχτα, με το ξεκίνημα της νέας μέρας. Καινούρια πρέπει να ήταν η κατσαρόλα που θα έβαφαν τα αυγά και ο αριθμός τους ορισμένος και τη μπογιά τη φύλαγαν σαράντα μέρες και δεν την έχυναν, ακόμα και τότε, έξω από το σπίτι.

Πριν τη γιορτή του Πάσχα, έχουμε μία περίοδο νηστείας 50 ημερών. Η τελευταία εβδομάδα πριν από την Κυριακή του Πάσχα είναι η Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών.

Τα έθιμα ξεκινούν από το Σάββατο του Λαζάρου, που τα παιδιά γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν το "Λάζαρο", συγκεντρώνοντας χρήματα και αυγά.
Στην Ήπειρο μάλιστα, στις κτηνοτροφικές περιοχές, χτύπαγαν ταυτόχρονα και μεγαλοκούδουνα."Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη που επήγες...

Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους "λαζάρηδες", τα "λαζαρούδια" ή και "λαζαράκια". "Λάζαρο δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις" έλεγαν, μια και ο αναστημένος φίλος του Χριστού πίστευαν πως είχε παραγγείλει: "Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει..."

Το πρωί της Κυριακής των Βαΐων, οι πιστοί πηγαίνουν στην εκκλησία για να πάρουν το σταυρό φτιαγμένο με βάγια (φύλλα φοινίκων) που το τοποθετούν στα εικονίσματα για να τους φυλάει όλο το χρόνο. Από την Κυριακή των Βαΐων και κάθε βράδυ καθ΄ όλη τη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας, όλοι οι πιστοί μαζεύονται στις εκκλησίες για να παρακολουθήσουν με κατάνυξη τα Θεία Πάθη.

Αν και είναι ακόμα σαρακοστή, η εκκλησία την Κυριακή των Βαΐων επιτρέπει το ψάρι. Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει:

"Βάγια, Βάγια των βαγιών,

τρώνε ψάρι και κολιό,

κι ως την άλλη Κυριακή

με το κόκκινο αυγό ! "

Την Μ. Τρίτη φτιάχνουν οι νοικοκυρές τα κουλουράκια.

Την Μ. Τετάρτη γίνεται το πλύσιμο και το καθάρισμα του σπιτιού ενώ το απόγευμα γίνεται στην εκκλησία το ευχέλαιο.

Την Μ. Πέμπτη βάφουν τα αυγά. Την Μ. Πέμπτη το βράδυ, αφού τελειώσουν τα 12 Ευαγγέλια, κοπέλες αναλαμβάνουν να στολίσουν τον επιτάφιο με γιρλάντες από λευκά λουλούδια, έτσι την Μ. Παρασκευή το πρωί ο επιτάφιος είναι έτοιμος για να δεχθεί το "σώμα του Χριστού" κατά την Αποκαθήλωση.

Η Μ. Παρασκευή, είναι ημέρα πένθους, ο λαός ζει με μεγάλη κατάνυξη το Θείο Δράμα. Δεν τρώνε γλυκά για την αγάπη του Χριστού που τον πότισαν ξύδι. Ταχινόσουπα, μαρούλι με ξύδι ή φακές με ξύδι είναι τα συνήθη φαγητά. Κανείς δεν πρέπει να πιάσει στα χέρια του σφυρί ή βελόνι, γιατί θεωρείται μεγάλη αμαρτία.

Οι κοπέλες στολίζουν τον Επιτάφιο με άνθη της άνοιξης: βιολέτες, μενεξέδες, τριαντάφυλλα, λεμονανθοί. Όλα τα λουλούδια πλέκονται σε στεφάνια και γιρλάντες και ο Επιτάφιος γίνεται όλος μια κορόνα από άνθη, ενώ ψέλνουν το μοιρολόγι της Παναγίας. Όλοι προσκυνάνε τον Επιτάφιο και οι γυναίκες και τα παιδιά, "για να τους πιάσει η χάρη", περνάνε από κάτω.

Το βράδυ γίνεται ο Εσπερινός και η περιφορά του Επιταφίου. Της πομπής προπορεύεται η μπάντα ή η χορωδία και παίζει πένθιμα εμβατήρια, ακολουθούν οι Ιεροψάλτες, ο κλήρος, οι μυροφόρες, τα εξαπτέρυγα, πρόσκοποι, και οι πιστοί που ψέλνουν καθ' όλη τη διάρκεια της λιτανείας. Σε όλη τη διαδρομή οι πιστοί ραίνουν τον επιτάφιο με λουλούδια και αρώματα, κρατώντας αναμμένα κεριά. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην περιφορά του επιταφίου στην Κέρκυρα, όπου συνοδεύεται από τις μπάντες του νησιού

Το Μ. Σάββατο, μετά το τέλος της λειτουργίας της Ανάστασης, όλοι οι πιστοί φροντίζουν να πάρουν στα σπίτια τους τη λαμπάδα με το Άγιο φως της Ανάστασης και πριν μπουν στο σπίτι κάνουν το σημάδι του σταυρού με τον καπνό του κεριού πάνω στην πόρτα, ανάβουν το καντήλι που έχουν στα εικονίσματα του σπιτιού και φροντίζουν να το κρατούν αναμμένο όλο το χρόνο για να το ανανεώσουν και πάλι την επόμενη Ανάσταση.

Σε πολλές περιοχές με το αναστάσιμο φως καίνε λίγο τα δέντρα που δεν καρπίζουν και τσουρουφλίζουν τα ζωντανά που δεν γεννάνε και το λαμπροκέρι το φυλάνε για το ξεμάτιασμα, τις αρρώστιες, το χαλάζι και τις τρικυμίες.

Στρώνεται το τραπέζι: μαγειρίτσα, σαλάτα με σαρδέλες, γαλατόπιτα, τυρόπιτα, ψητό της κατσαρόλας.

Πρώτα - πρώτα όμως θα τσουγκρίσουν τα αυγά. Τη συνήθεια αυτή βρίσκουμε στους Βυζαντινούς, ήδη από το 13ο αιώνα. "Με τ' αυγό να τ' ανοίξω" έλεγαν, έτρωγαν το αυγό τους και ξεκίναγαν το φαγητό. Σε μερικά μέρη τρεις μέρες δεν σήκωναν το τραπέζι και τα ψίχουλα τα έριχναν στα αμπέλια για να έχουν πολύ καρπό.

Ιδιαίτερο έθιμο γίνεται στην Κέρκυρα το πρωί του Μ. Σαββάτου, με το "σπάσιμο"κανατιών σε ένα συγκεκριμένο καντούνι.

Ανήμερα το Πάσχα ψήνεται το αρνί στη σούβλα, πολλοί όμως το συνηθίζουν στο φούρνο, γεμιστό με ρύζι, κουκουνάρια και σταφίδες.

Το μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα γίνεται η Δεύτερη Ανάσταση. Η Αγάπη. Για την αγάπη των ανθρώπων σταυρώθηκε ο Χριστός, γι αυτό και το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε δώδεκα γλώσσες, συμβολίζοντας την ενότητα των εθνών. "Το φίλημα της αγάπης" ανταλλάσσουν όλοι οι πιστοί, ενώ ο παπάς τους μοιράζει από ένα κόκκινο αυγό.

Σε ολόκληρη την Ελλάδα η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα γιορτάζονται με ξεχωριστή λαμπρότητα και κατάνυξη.

Πρόκριση..

Η εργασία σας για την εφημερίδα του Eumind πήγε καλά και προκρίθηκε.Θα την παρουσιάσετε στο ΝΟΕΣΙΣ την Πέμπτη 25  Απριλίου 2013 ,στο φουαγιέ του 5ου συνεδρίου πληροφορικής.
Μπράβο σας .

Ιστορία..χάρτες

http://users.thess.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/ELLAS-GREECE%20MAP.htm

http://users.thess.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Balkan%201912.htm

http://users.thess.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/Balkan%20a%27%20balkanikos.htm

πηγή:Ελληνικός πολιτισμός

Συγγενικές σχέσεις

Κείμενο 1 [Περίεργα πλάσματα οι μαμάδες…]    Ύστερα από μισή ώρα, βγαίνω φωνάζοντας. – Ορίστε! Τα 'μαθα! Άντε να σ' τα πω, γιατί θέλω να πάω βόλτα.  Παίζει ο Μίκης απόψε. – ΒΟΛΤΑ; Τολμάς να θες να πας και βόλτα μετά απ' αυτά; – Ναι, τολμάω. Και βέβαια τολμάω. Αλλά εσείς οι γονείς  θέλετε να βλέπετε μόνο τ' άσχημα. Φτου! Έφερα 18 Αρχαία, 19 Νέα,  17 Έκθεση, 18 Γλώσσα, μην πω για Ιστορίες, Γεωγραφίες κι αυτά,  γιατί άντε! Αλλά εσείς; Μόνο τους χαμηλούς βαθμούς βρήκατε και κοιτάξατε! Και εδώ είναι που με πήραν τα κλάματα. Αχ, μ' αρέσει αυτό το παιχνίδι.  Κλαίω λες και φεύγει ο γιος μου στον πόλεμο! Και τότε όλα αλλάζουν.  Η μαμά μου χαμηλώνει το κεφάλι και κοιτάζει τα γόνατά της.  Και μέχρι να ολοκληρώσει την κίνηση, ήδη έχω φανταστεί το μονόλογο  που θα επακολουθήσει: «Αχ, παιδί μου, εγώ για σένα το λέω…  Μα, να 'σαι τόσο έξυπνη και να φέρνεις τέτοιους βαθμούς στα Μαθηματικά;  Γιατί; Ορίστε. Βλέπεις ότι άμα θες μπορείς να γίνεις τέλεια και να  πάρεις και έπαινο! Εγώ για σένα το λέω…». Και τα λέει! Ακριβώς αυτά λέει! Μου 'ρχεται να γελάσω, αλλά προτιμώ  να συνεχίσω το δράμα λίγο ακόμα. Καμιά φορά τα χάνω με τον εαυτό μου.  Θέλω να είμαι αληθινή και υποστηρίζω πάντα τη γνώμη μου και δεν  προσποιούμαι και δε λέω ψέματα, αλλά ώρες ώρες αυτό το παιχνίδι είναι  διασκεδαστικότατο! Χωρίς να προσθέσω τίποτα, της δίνω το βιβλίο της  Φυσικής και, με μάτια σαν το Νιαγάρα, της λέω το μάθημα μέσα  από τα απαραίτητα αναφιλητά. Πόσο το γλεντάω! Και στο τέλος λέω αυτό  που θέλει ν' ακούσει: – Θα προσπαθήσω, μαμά… θα γίνω καλύτερο παιδί… Αχ… Αχ… –ας μη βάλω  άλλα «αχ» γιατί θα προδοθώ– …Δεν αξίζω τίποτα, θα κλειστώ στο δωμάτιο  μου και θα διαβάζω. Και όλοι οι φίλοι μου θα διασκεδάζουν… Δε με νοιάζει…  Δε θα πάω βόλτα…  Δε θέλω να δω κανέναν… Και πάνω που πάει να μου μιλήσει, να μου πει ό,τι λέει πάντα  «έλα τώρα, μην το παίρνεις κατάκαρδα… Άντε, βγες, δεν μπορώ να σε  βλέπω στενοχωρημένη» κι άλλα τέτοια, να σου που χτυπάει το κουδούνι.  Είναι ο Μίκης με την Αμαλία, την κοπέλα του –καλά! πανέμορφη!– και ήρθαν  να με πάρουν να πάμε στο club που θα παίξουν απόψε.  Τώρα να συνεχίσω το δράμα; Γιατί όχι; – Όχι, δεν πάω πουθενά. Είμαι μια άχρηστη. – Λοιπόν, άσε τις μπούρδες και πήγαινε με τα παιδιά που ήρθαν να σε πάρουν.  Και άσε αυτά τα μούτρα. Άντε πλύσου λίγο, χάλια δείχνεις,  λέει η μαμάκα μου, που δε μασάει. Υπακούω. Ο Μίκης γελάει γιατί με ξέρει.  Υπακούω, γιατί την άλλη φορά που αποφάσισα να συνεχίσω το δράμα,  η καλή μου η μαμά έκρινε ότι έπρεπε να μείνω μέσα τελικά για να μου  περάσει κι έτσι έχασα τη βόλτα. Πήγα με σκυμμένο το κεφάλι  στο δωμάτιο μου κι άλλαξα ρούχα. Βέβαια πήρα και το Βασίλη τηλέφωνο  να τον ενημερώσω. – 'Ντάξει, πέτυχε! Ντύσου κι ερχόμαστε. Α! Ντυμένος είσαι;  Καλά, ερχόμαστε. Το ίδιο σκυμμένη και τεθλιμμένη, είπα γεια στη μαμά μου,  η οποία με φίλησε «γλυκά» όπως θα 'λεγε κι εκείνη και φύγαμε. Τι περίεργο πράγμα με τη μαμά μου: Λοιπόν, όταν καμιά φορά θέλω  να κάνω κοπάνα απ' το σχολείο και προφασίζομαι στομαχόπονο  πρωί πρωί, το καταλαβαίνει, μου λέει ν' αφήσω τα παραμύθια και με  στέλνει ντουγρού στο σχολείο. Κι άλλοτε πάλι, αν ο στομαχόπονος  είναι όντως αληθινός, μ' αφήνει να κοιμηθώ. Μα το ίδιο θέατρο παίζω.  Αλλά, πού τα καταλαβαίνει τα ψεύτικα, κι εγώ δεν ξέρω… Όμως τις φάσεις  σαν την αποψινή δεν ξέρω πώς τις πιστεύει. Αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν είναι  βλάκας. Οπότε, είτε της θίγω καμιά ευαίσθητη χορδή και δεν της πάει να με  βλέπει στενοχωρημένη στα πρόθυρα κατάθλιψης, είτε απλά καταλαβαίνει  πού το πάω, θέλει να μ' αφήσει να βγω και τελικά το κάνει,  αφήνοντάς με να πιστέψω ότι την κορόιδεψα.  Περίεργα πλάσματα οι μαμάδες… Χαρά Γιαννακοπούλου, Λητώ, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 1999

Κείμενο 2 [Η μητέρα συχνά εργάζεται] Με την πάροδο των ετών παρατηρούμε ότι όλο και περισσότερες γυναίκες σ' όλα  τα κράτη του κόσμου, της Ευρώπης και στη χώρα μας συμμετέχουν ενεργά  στην αγορά εργασίας, διεκδικώντας επαγγελματική απασχόληση. Αυτό σημαίνει ότι,  καθώς η μητέρα βρίσκεται πολλές ώρες στη δουλειά, η φροντίδα για το σπίτι και τα μέλη της οικογένειας απαιτεί αλλαγές: οι παραδοσιακοί ρόλοι αναθεωρούνται,  οι ευθύνες μοιράζονται, όλοι χρειάζεται να αναλάβουν δουλειές, ώστε το  σύστημα της οικογένειας να συνεχίσει να λειτουργεί αποτελεσματικά ως προς τις ανάγκες που υπάρχουν. Οι γονείς αναγκάζονται να δουλεύουν ολοένα και περισσότερο σε εργασίες, που γίνονται σταδιακά όλο και πιο απαιτητικές. Οι συνθήκες των μεγαλουπόλεων δεν είναι ιδιαίτερα  φιλικές για τους κατοίκους τους. Ο βιοπορισμός, πιθανόν, να εξαντλεί τους ανθρώπους και τις δυνάμεις τους. Η υπερένταση, οι συγκρούσεις και το άγχος  αποτελούν καθημερινό μέρος της ζωής στη σημερινή εποχή. Έτσι, γυρίζουν στο σπίτι  κουρασμένοι, χωρίς ψυχικά και σωματικά αποθέματα. Η ενασχόληση με τα παιδιά τους μετατρέπεται σε μια σειρά από ενέργειες ρουτίνας. Τα συναισθηματικά προβλήματα των εφήβων παίρνουν,  συχνά, τη μορφή μπελά για τους γονείς, που προσπαθούν να τελειώσουν τη  μέρα τους, χωρίς άλλες συγκρούσεις και βάσανα σαν εκείνα που αντιμετώπισαν  στη δουλειά τους. Οι έφηβοι αισθάνονται ότι παραμελούνται και ότι τα προβλήματά τους  μένουν χωρίς απάντηση, λύση ή και στήριξη από τους μεγάλους. Η άρνηση, η σιωπή, η αναβολή, η έλλειψη σεβασμού γεννούν προβλήματα  που συσσωρεύονται και, όταν δεν αντιμετωπίζονται έγκαιρα και ουσιαστικά, οδηγούν τους εφήβους σε παραπτωματική συμπεριφορά. Ωστόσο, η επαγγελματική δραστηριότητα της μητέρας δεν είναι απειλητική  για την ισορροπία και τη συνοχή της οικογένειας. Η εργαζόμενη μητέρα ενισχύει οικονομικά την οικογένεια, αλλά και η ίδια μέσα από τη δουλειά της αισθάνεται δραστήρια και πιο ολοκληρωμένη, κάτι που έχει θετική επίπτωση και στην ισορροπημένη σχέση με τα παιδιά της. Γονείς: όταν τα πράγματα… δεν πάνε καλά,ενημερωτικό φυλλάδιο του ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, 2000

Κείμενο 3 [Αχ αυτοί οι γονείς μας!]     Quino, Μαφάλντα, αρ. 9, μτφρ. Κατερίνα Χριστοδούλου, εκδ. Παρά Πέντε/Μέδουσα, 1991

Κείμενο 4 Ο σκοπός των Παιδικών Χωριών SOS είναι να βοηθούν παιδιά που έχουν  ανάγκη φροντίδας και προστασίας, γιατί έχουν βρεθεί μακριά από το φυσικό,  οικογενειακό τους περιβάλλον, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να ξαναβρούν  ένα μόνιμο σπίτι και να ζήσουν σε ένα περιβάλλον, το οποίο πλησιάζει το πλαίσιο  της φυσικής οικογένειας. Σε μία οικογένεια SOS ζουν μαζί έξι ως οκτώ παιδιά, αγόρια και κορίτσια  διαφορετικών ηλικιών, που μεγαλώνουν μαζί σαν αδέλφια και φοιτούν στα τοπικά  δημόσια σχολεία. Η επιλογή των παιδιών στα Παιδικά Χωριά γίνεται με  αποκλειστικό κριτήριο την ανάγκη προστασίας τους, ανεξάρτητα από τη φυλή,  την εθνικότητα ή τη θρησκεία τους. Ένα Παιδικό Χωριό SOS αποτελείται από 15-20 σπίτια και κτίζεται κοντά σε  κατοικημένες περιοχές αποτελώντας μέρος της περιφέρειας της πόλης, αλλά και μια  γέφυρα προς την κοινωνία για τα παιδιά που ζουν σε αυτό. Τα Παιδικά Χωριά SOS αναλαμβάνουν την ευθύνη των παιδιών από μικρή ηλικία,  προσφέροντας συνεχή εκπαίδευση στα σχολεία της περιοχής, και τα  καλύπτουν μέχρι την πλήρη κοινωνική και επαγγελματική τους αποκατάσταση.  Μετά την ολοκλήρωση της βασικής τους εκπαίδευσης και κατά τη διάρκεια της  μαθητείας τους σε ένα επάγγελμα ή των σπουδών τους, ζουν στη Στέγη Νέων,  η οποία είναι το λογικά αναγκαίο συμπλήρωμα στην παιδαγωγική αντίληψη  της φιλοσοφίας μας.http://www.sos-villages.gr

εποχή του Μάρκ Τουαίην

Ο Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς (Samuel Langhorne Clemens, 30 Νοεμβρίου 1835 – 21 Απριλίου 1910), γνωστός κυρίως με το ψευδώνυμο Μαρκ Τουαίην, ήταν Αμερικανός συγγραφέας. Ανάμεσα στα πιό γνωστά βιβλία του είναι οι Περιπέτειες του Τομ Σώγιερ και οι Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν.

Νεανικά χρόνια 

Ο Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς γεννήθηκε στο χωριό Φλόριντα της πολιτείας του Μιζούρι των Ηνωμένων Πολιτειών, γιος του Τζον και της Τζέην Κλέμενς. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στην παραποτάμια πόλη Χάνιμπαλ, αναζητώντας καλύτερες οικονομικές συνθήκες. Η πόλη αυτή καθώς και οι κάτοικοί της, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του Τουαίην, τις Περιπέτειες του Τομ Σώγιερ (1876).

O Μαρκ Τουαίην σε ηλικία  15 ετών

Ο πατέρας του πέθανε το 1847 αφήνοντας στην οικογένεια αρκετά οικονομικά χρέη, γεγονός που ανάγκασε τον Τουαίην να εγκαταλείψει το σχολείο και να εργαστεί. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Οράιον, ξεκίνησε το 1850 να εκδίδει μία εφημερίδα στην οποία ο Τουαίην δημοσίευε κατά διαστήματα κείμενά του. Παράλληλα πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στο Σαιντ Λούις και τη Νέα Υόρκη εργαζόμενος ως τυπογράφος.
Αργότερα, εργάστηκε ως οδηγός ατμόπλοιου στον Μισσισσιπί, ένα επάγγελμα το οποίο ο ίδιος αναγνώρισε πως του πρόσφερε σημαντικές εμπειρίες, ενώ ήρθε σε επαφή με πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες. Ο Αμερικανικός Εμφύλιος πόλεμος σε συνδυασμό με την εμφάνιση των σιδηροδρόμων, είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί το εμπόριο μέσω ατμόπλοιων, γεγονός που ανάγκασε τον Τουαίην να αναζητήσει μία νέα επαγγελματική διέξοδο.
Ο Τουαίην απέφυγε την ανάμιξη του στον εμφύλιο και για ένα σύντομο διάστημα ανέλαβε το ρόλο ιδιαίτερου γραμματέα του αδελφού του, ο οποίος είχε διοριστεί γραμματέας του κυβερνήτη της Νεβάδα. Οι εμπειρίες τους στην αμερικανική Δύση, αποτέλεσαν τη βάση για το δεύτερο βιβλίο του Τουαίην, Roughing It (1872). Καθώς η θέση του ως ιδιαίτερος γραμματέας δεν ήταν θεσμοθετημένη και κατά συνέπεια δεν μπορούσε να αμοίβεται, το επόμενο διάστημα, εργάστηκε ως ανθρακωρύχος, χωρίς να σημειώσει ωστόσο ιδιαίτερη επιτυχία. Αργότερα ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας Territorial Enterprise της Βιρτζίνια, του ανέθεσε την έκδοση της. Σε κείμενό του, στις 3 Φεβρουαρίου του 1863 χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο Μαρκ Τουαίν (Mark Twain). Αν και η προέλευσή του δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα, η επικρατούσα άποψη είναι πως αποτελεί το ναυτικό παράγγελμα που σημαίνει δύο οργιές βάθος (3.7 μέτρα) και δήλωνε το όριο ασφαλούς πλευσης στα αβαθή των ποταμών.

Θεσσαλονίκη ,100 χρόνια από την απελευθέρωση

http://www.wow.gr/projects/thessaloniki/index.htm
Στον παραπάνω σύνδεσμο μπορείτε να δείτε υλικό για την Θεσσαλονίκη.Ζητήστε χρονική περίοδο και μετά παρακάμψε την εισαγωγή και επιλέξτε το βίντεο που θέλετε.

ηλεκτρομαγνήτης

μαγνήτης και ηλεκτρομαγνήτης

Κλικ για εκτέλεση

Κλικ για εκτέλεση

5ο προσυνέδριο πληροφορικής 04-04-2013

το πάνω μέρος προβολής Βαλάντης-Σωτήρης

Σας ευχαριστώ πολύ για την άψογη δουλειά και παρουσίαση σας στο 5ο προσυνέδριο πληροφορικής Εύχομαι να παρακαλουθήσω από εδώ και πέρα τις εισηγήσεις σας  και σε άλλα συνέδρια με το  ρόλο του θεατή και όχι του δασκάλου.

Μπράβο .