Η γιορτή της Αναλήψεως

 Η εορτή της Αναλήψεως, σαράντα ημέρες μετά την Ανάσταση, σηματοδοτεί το τέλος της επίγειας παρουσίας του Κυρίου μας και την άνοδό Του στους ουρανούς, πλησίον του Θεού και Πατρός. Ο Χριστός όμως δεν επιστρέφει από εκεί που ξεκίνησε πριν την Σάρκωσή Του, ως Θεός μόνο. Πλέον, ανεβάζει στους ουρανούς την ανθρώπινη φύση και ξαναδίδει στον άνθρωπο αυτό που του έλειπε:  την δυνατότητα συνεχούς κοινωνίας με το Θεό, τη δυνατότητα υπερβάσεως της αμαρτίας και του θανάτου, τη δυνατότητα της σωτηρίας, της θεώσεως και της λυτρώσεως. Και αυτή η σωτηρία δεν υπάρχει πλέον ως προσδοκία ή ως επιθυμία, αλλά ως βεβαιότητα.
 Ο Κύριός μας επισφραγίζει την Ανάσταση, την διδασκαλία Του, τις υποσχέσεις Του με την Ανάληψή Του. Συνοδευόμενος από τους Αγγέλους, εν νεφέλη φωτεινή, ανεβαίνει εις ουρανούς. Δείχνει στους μαθητές Του, αλλά και σε κάθε χριστιανό ότι τα πάντα γι’ Αυτόν είναι δυνατά. Το επίγειο έργο Του ετελείωσε. Το αφήνει τώρα παρακαταθήκη στους μαθητές, αλλά και σε όλους εμάς που πιστεύουμε σ’ Αυτόν. Και Εκείνος μας περιμένει, έχοντας δώσει στον καθένα την δυνατότητα να νικήσει την φύση του, να ανεβούμε πνευματικά εις ύψος νοητόν, σε κοινωνία και σχέση μαζί Του, να αφήσουμε την όποια προσκόλληση στην καθημερινότητα της ζωή μας και να ζητήσουμε και την δική μας ανάληψη πλησίον Του. Όχι αποκόπτοντας τον εαυτό μας από τη ζωή μας, αλλά δίδοντάς της άλλο νόημα.
Η βεβαιότητα της πίστεως ανεβάζει τον άνθρωπο εις ουρανούς. Δίδει δόξα, τιμή και ελπίδα στον πιστό. Προσφέρει γνήσια χαρά, που αγιάζει τη ζωή μας. Και δια της σχέσεως με τον Αναληφθέντα Κύριό μας εν τη Εκκλησία, επαναφέρει το «αρχαίον κάλλος» στην φύση μας. Δεν είμαστε μόνοι μας. Δεν καταλήγει η ζωή μας στον θάνατο. Μπορούμε να νικήσουμε την ματαιότητα και την φθαρτότητα. Ο ίδιος ο Κύριός μας, δια της Αναλήψεώς Του, μας δίδει αυτή την βεβαιότητα. Και η ευλογία βιώνεται κάθε φορά που η Εκκλησία μας τελεί τα μυστήρια της, εορτάζει τους Αγίους της, υπενθυμίζει τον λόγο του Κυρίου στο Ευαγγέλιο. Αυτή την βεβαιότητα ουδείς την εγκρέμισε στους αιώνες. Και κάθε φορά που ο καθένας μας τη ζει, ανέρχεται πλησίον του Θεού. Δια του Αναληφθέντος Κυρίου μας. 

Tου Σεβ. Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου

εκκλησιαστική τέχνη

Την Δευτέρα 24-02-2013 επισκεφτήκαμε τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου των Λαγυνών ,όπου ο πάτερ Παύλος μας περίμενε στην ολόφωτη και καθαρή εκκλησία του χωριού .Μας μίλησε για τον ναό(τι είναι ο άμβωνας,το δεσποτικό ,το τέμπλο) και  ιερά σκεύη που βρίσκονται στην Αγία Τράπεζα.

Το Άγιο Ποτήριο και το Δισκάριο με τον Αστερίσκο.

Το κάλυμα και ο αέρας

 Υπάρχει τελετουργικό και για την ενδυμασία των ιερέων.

Στο τέλος είχαμε και το κέρασμά μας από τον πάτερ Παύλο με τις ευχές του να βλέπει  τα παιδιά στην εκκλησία.

Θέματα για συζήτηση στο μάθημα των θρησκευτικών.

Τι είναι ο αέρας; Ποιο  αντικείμενο έχει το σχήμα του αστεριού;Στο τέμπλο του Αγίου Νικολάου  τι αναπαραστάσεις υπήρχαν;

Θρησκευτικά

Πράγματα που φανερώνουν ότι δεν είμαστε ανεύθυνοι, αλλά ότι η ζωή μας είναι ένας αγώνας που χρειάζεται αυτές τις αρετές των μικρών μαρτύρων. Έτσι θα καταφέρουμε κι εμείς να γίνουμε καλύτεροι και να βοηθήσουμε τον κόσμο μας να γίνει πιο όμορφος.




Η μνήμη του αγίου Κυριακού γιορτάζεται στις 24 Μαΐου.

Το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης  στο Σινά

Αργότερα, τον 6ο αιώνα μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έχτισε μοναστήρι στο Σινά προς τιμήν της Αγίας Αικατερίνης. Το μοναστήρι αυτό αναδείχθηκε σε σημαντικό κέντρο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Ακόμη και όταν βρέθηκε στην καρδιά του μουσουλμανικού κόσμου τον 7ο αιώνα, ο ίδιος ο Μωάμεθ στη διαθήκη του, ζήτησε να το σεβαστούν και να μην το καταστρέψει κανείς. Μέχρι και σήμερα, οι Βεδουίνοι, μουσουλμάνοι έμποροι της περιοχής που ζουν δίπλα στο μοναστήρι, το σέβονται, το προστατεύουν και ζουν αρμονικά με τους μοναχούς.

Το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά (γκραβούρα από το βιβλίο Οι άγιοι τόποι χτες και σήμερα, Εκδ. Καρακώστογλου).