οικοσύστημα Κορώνεια

Το Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων των λιμνών Κορώνειας Βόλβης και Μακεδονικών Τεμπών χαρακτηρίστηκε ως Εθνικό Πάρκο το 2004, βρίσκεται στην Κεντρική Μακεδονία και έχει έκταση 2.120.000 στρέμματα

Λύκοι, αγριόγατες, τσακάλια, ζαρκάδια, μπούφοι, κουκουβάγιες, πελέκανοι, φλαμίνγκος, πελαργοί και πολλά άλλα είδη πουλιών και θηλαστικών διαβιώνουν σε έναν υγρότοπο - θησαυρό για τη Βόρεια Ελλάδα, στις λίμνες Κορώνειας και Βόλβης και στα Μακεδονικά Τέμπη.
 
Για τα θηλαστικά και τη σπάνια ορνιθοπανίδα της προστατευόμενης περιοχής, για τη σημασία των υγροτόπων μας, για τη σπουδαιότητα της προστασίας της φύσης και των ζώων και για το έργο του Φορέα Διαχείρισης που σχετίζεται με την περίθαλψη των άγριων ζώων, θα ενημερωθούν σήμερα τα παιδιά της περιοχής σε εκδήλωση που διοργανώνει ο Φορέας Διαχείρισης. Στις 8 το βράδυ, στο αγρόκτημα "Ιππόκοσμος", στα Βρασνά, τα μέλη του Φορέα Διαχείρισης λιμνών Κορώνειας - Βόλβης Ιωάννα Υφαντίδου, Λίλα Κάρτα και Αθηνά Πατσιά θα μιλήσουν για την ορνιθοπανίδα και τα θηλαστικά της περιοχής και θα ακολουθήσει περιβαλλοντικό παιχνίδι και χειροτεχνίες, με θέμα τα δασικά και υδρόβια πουλιά.
 
Σημειώνεται ότι το Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων των λιμνών Κορώνειας Βόλβης και Μακεδονικών Τεμπών χαρακτηρίστηκε ως Εθνικό Πάρκο το 2004, βρίσκεται στην Κεντρική Μακεδονία, βορειοανατολικά της Θεσσαλονίκης και έχει έκταση 2.120.000 στρέμματα. Η χλωρίδα του περιλαμβάνει 800 είδη φυτών στα ορεινά και 336 είδη φυτών, στα υγροτοπικά συστήματα και η πανίδα, 34 είδη θηλαστικών, 19 είδη αμφίβιων και ερπετών, 266 είδη πουλιών και 25 είδη ψαριών. Τα σημαντικότερα είδη θηλαστικών της περιοχής είναι η βίδρα, το τσακάλι, ο λύκος, η αλεπού, το ζαρκάδι, η αγριόγατα, ο λαγόγυρος και το αγριογούρουνο.
 
Τα μεταναστευτικά πουλιά
 
Πολλά σπάνια είδη πουλιών ξεχειμωνιάζουν στο Εθνικό Πάρκο ενώ άλλα το ... προτιμούν το καλοκαίρι, όπως ο κραυγαετός που είναι κινδυνεύον είδος και έχει ήδη δημιουργήσει στην περιοχή φωλιές για 7 ζευγάρια. Ο κραυγαετός γεννά δύο αυγά και η οικολογία του είδους του χαρακτηρίζεται από το σύνδρομο του Κάιν, όπου μέσα στις πρώτες δύο εβδομάδες από την εκκόλαψή τους, ο μεγαλύτερος νεοσσός σκοτώνει τον μικρότερο. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά, αμφίβια και στην Ελλάδα, μεγάλο ποσοστό της διατροφής του αποτελείται από φίδια και σαύρες.
 
Επίσης, στο όρος Βερτίσκος και στο Κερδύλλιο όρος, έχουν εντοπισθεί 14 ζευγάρια γερακαετού που φτάνουν συνήθως στη βόρεια Ελλάδα στις αρχές με μέσα Μαΐου και φεύγουν στα μέσα Αυγούστου με μέσα Οκτωβρίου.
 
Ένα τουλάχιστον ζευγάρι χρυσογέρακου, σύμφωνα με τους επιστήμονες του Φορέα Διαχείρισης, υπολογίζεται ότι φωλιάζει στις ορεινές περιοχές του Εθνικού Πάρκου κατά την αναπαραγωγική περίοδο, ενώ η ασπρομέτωπη χήνα ξεχειμωνιάζει στην περιοχή ζώντας σε αγέλες.
 
Βυζαντινός πύργος στον Άγιο
Γιορτή λιπαριάς στην Βόλβη

Παραλίμνιο  δάσος Απολλωνίας

Το παραλίμνιο δάσος της Απολλωνίας βρίσκεται στη νότια όχθη της λίμνηςΒόλβης. Τα δάσος αυτό έχει μοναδική οικολογική αξία για δύο κυρίως λόγους.Πρώτον, τα φυτικά είδη που το συγκροτούν δύσκολα βρίσκονται σήμερασυνενωμένα σε δάσος. Τα είδη αυτά περιλαμβάνουν σκλήθρα, πλατάνια,ασημόλευκες, ιτιές και λυγαριές. Τέτοιες φυτοκοινωνίες (Alnopopuletum) που άλλοτε υπήρχαν σε πολλά ποτάμια της χώρας, σήμερα θεωρούνται πολύ σπάνιες.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το δάσος της Απολλωνίας είναι η μοναδική περιοχή στην Ελλάδα που φιλοξενεί μεικτές αποικίες γκρίζων ερωδιών και πελαργών.Ο θεμελιώδης ανώροφος του δάσους κυριαρχείται από χαρακτηριστικά υγρόφιλα δέντρα όπως είναι τα Alnus glutinosa (σκλήθρο), Platanus orientalis(πλάτανος) και Populus alba (λεύκα). Ένας χαμηλότερου ύψους όροφος σχηματίζεται στον υπόροφο με είδη όπως είναι τα Salix alba

 , Salix fragilis,

Populus nigra ssp nigraΗ μαύρη λεύκα

, Pyrus amygdaliformisγκορτσιά(άγρια αχλαδιά)

, Juglans regia(καρυδιά).Στον υπόροφο συμμετέχουν και θαμνώδη είδη όπως είναι τα Hedera helix,

 Humulus lupulus,ο λυκίσκος(χρησιμοποιείται στην παραγωγή μπύρας)

 Rubus hirtus,

 Solanum dulcamara.

Η ποώδης υποδασική βλάστηση απαρτίζεται από δύο μορφές, την υψηλή που φθάνει μέχρι τα δύο μέτρα και τη χαμηλή που αναπτύσσεται κάτω από ένα μέτρο ύψος. Στην περίμετρο του δάσους συχνά αναπτύσσεται νιτρόφιλη βλάστηση ανάμικτη με θαμνώδη στοιχεία που κάποιες φορές σχηματίζουν αδιαπέραστες συστάδες .Η ορνιθολογική αξία του δάσους αυτού είναι μοναδική καθώς στα κλαδιά των δέντρων του βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο πουλιά του υγροτόπου όπως οι Σταχτοτσικνιάδες και οι λευκοπελαργοί. Αυτά τα δύο είδη αποτελούν μία κοινωνία που δεν είναι γνωστή αλλού στην Ελλάδα.

Κατά το παρελθόν το δάσος εκτεινόταν σε έκταση 3.000 στρεμμάτων, αλλάυλοτομήθηκε για να αποδοθούν εκτάσεις στους γεωργούς. Έτσι σήμερα έχουν παραμείνει μόλις 150 στρέμματα δάσους που τελευταία με προσπάθειες τουΥΠΕΧGΕ στο πλαίσιο της αποκατάστασης και ανάδειξης του δάσους της Απολλωνίας γίνονται έργα, όχι μόνο για να σταματήσει η συρρίκνωσή του,αλλά και για να αυξηθεί η έκτασή του.